Hayatın Merkezine Alınan Sevgiden KaçışAyfer Tunç adını ilk kez bu siteden duymuştum hatta ve hatta bir kullanıcı vardı. İsmi Ferah. İncelemeleriyle beni adeta büyülemişti, incelemeleri hayata dokunan beni hüzünlendiren yer yer düşündüren ve cesurcana işlenmiş beni etkisi altına alan bir hal içerisindeydi. Ard arda bütün incelemelerini okumuş sanki kendisini uzun yıllardır tanıyormuş gibi hissettirmişti yazdıklarıyla. İşte Ayfer Tunç ismini ilk kez onun incelemelerinde görmüştüm ve kesinlikle okumalıyım demiştim kısmet bugüneymiş.
Kitabı okumaya başladım sanırım bir 10 sayfa geçince yarım kalan cümlelerin hep yarım kaldığını ve günlük yazarının önce kadın olarak düşünüp bir sonrakinde bana erkek hissiyatını verdiğini farkettim. Kafam çok karıştı sanırım kitapta bir basım hatası var diye düşündüm sonra 1000k sitesine girip incelemelere bakmaya karar verdim ve kitabın aslında iki farklı günlük sahibine ait olduğunu, biri kadın biri erkek , aynı tarihlerde günlük yazmaya başladıklarını ve hayatının bir döneminde kesişmelerini içerdiğini gördüm. Kurgu kısmı bu açıdan çok dikkat çekiciydi. Okurken zorlanmamak ve iki günlüğe de hakim olmak için önce erkek anlatıcı sonra kadın anlatıcıdan gün gün ilerleyerek gittim. Keza bu bana birbirleriyle kesiştikleri dönemde karşılıklı yaşadıkları hissiyatları iki farklı açıdan görebilmemi sağladı.
Kaybolmuş kişiler ve kendini bulmaya çalışan kişilere ait kitaplar ve o insanların düşüncelerine ait yolculuğuna tanık olunan kitaplarda onlara eşlik etmek beni bir kitapta en çok içine çeken detay sanırım. Bu yüzden en çok sevdiğim yazar Oğuz Atay olabilir. Bu kitapta iki farklı cinsiyetin kaybolmuşluklarını ve birbirine benzer kısımlarını barındırıyor. O yüzden bir solukta bitirebildim diyebilirim. Beni kitapta en çok etkileyen kısım ise (bu kısmı özellikle kitabı okumayanlar için detaya girmeden anlatmak istedim) bir erkeğin ağzından dökülen şu açıklamalar oldu:
" Benim suçum yok Derya" .. " Varsa da bağışla artık. Suzan beni kaldırabileceğimden çok daha fazla sevdi. Ezildim. "
Bu cümleler bana bir sözü hatırlattı: " Bir kadın beni hayatının merkezine aldığı an ne kadar çok sevsem de kaçasım geliyor " demişti bir arkadaşım. Sanırım çok sevmek bazen karşındaki insan için korkutucu hal olabiliyor. Çok beklenti içerisinde olmakta aynı şekilde. Çoğunlukla kitapta Suzan'ın aşkından ve bağlılığından etkilenilmiş ama ben bu derece bağlılık içeren aşkların insanları korkuttuğuna tanık oldum keza kitapta bunu aslında güzel ifadeyle dile getirmiş o aşkın altında ezildim diyerek. Ben kitapta Suzan'a üzüldüm ama o aşkın altında ezilen Derya isimli günlük yazarımızın abisine daha çok üzüldüm. Çünkü bana onun açısından olaya bakma şansı sundu. Hep derdim çok sevilen bir insan ne ister daha, sev sevil işte ne güzel.Ama insan ilişkileri düşündüğümden bri tık daha karmaşık hatta çok tıkta olabilir. Yakın zamanda okuduğum bir kişisel gelişim kitabında başkasına borç olarak verdiğiniz sevgilerden bahsediyordu. Karşılıksızmış gibi görünen ama aslında karşılık beklenerek girişilen sevgiler, ilgiler, değer vermeler... Bunların karşılığını göremeyince hırçınlaşan insanlar. Ve unutmayalım ki birine bir değer veriyorken karşılığında o bir değeri göremiyorsan ve sen hala değer vermeyi arttırmaya devam ediyorsan sonucunun iyi gideceğini düşünme. Çünkü insanlar hep dahasını ister ve sen verdiklerinin karşılığını göremeyince tükendiğinle kalırsın. Bu da Beyhan Budak'ın " Kendini Kaybettiğin Yerde Arama " isimli kitabında içime işlenilen kısımdı. Benim şahsi düşüncem ise değer verdiğin ve değer verildiğin yerde bulunmanız dileğiyle. Unutmayın" İnsan kendi ışığını ona yansıtan kaç kişi tanır ki? " Size ışığınızı yansıtan insanlar karşınıza çıkması temennisiyle, buraya kadar okuyan herkese teşekkürler diliyorum.
Ayfer Tunç un tüm kitaplarını merak ediyordum zaten. İkili anlatım muhabbetini özellikle çok özgün buldum.Kalemine sağlık.. 😇👍🏽
