Freud'un (1917 [19151/1957) ilk başlarda, melankolideki intiharı, kaybedilen nesnenin nefretini kendine yöneltmek olarak tanımlamış olmasına rağmen; ikili dürtü-çatışma kuramını ortaya koyduktan sonra (1920/1955), Ego ve İd (1923/1961, sf. 53) adlı metinde, bu görüşünü tekrar gözden geçirerek melankoli konusunda şunları ifade etmiştir: "Şimdi süperegoya egemen olan şey, aynı ölüm içgüdüsünün saf bir kültürü gibi aslında egoyu ölüme sürüklemeyi sıklıkla başarır. Ego ise bu zalimini savuşturamazsa bu zamanla maniye dönüşür."
Sayfa 258Kitabı okudu
·
667 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.