Ve vakit şiirlere sensizliği giydirmenin vakti
Gövdesi yok artık hayatımın hayallerimin ve hasta düşen aklımın
Bir çığ gibi büyüyorsun rüyalarımda aklıma yatak sermiş gibi
Adem’i bir yalnızlık gibisin kıldan ince kılıçtan keskindir yüreğine uzanan yol bilirim
Ve ben öznesi eksik bir cümle gibiyim hangi kente sığsam bilemiyorum sen yoksan içinde