212 syf.
10/10 puan verdi
İnsan nedir ki mekan olmayınca, taş nedir ki insan olmayınca...
İnsan - mekân ilişkisini canlı tutup ruh veren, ikili arasındaki sevgi ve muhabbeti duygusal bağla ile kelimelere bağışlayan
Cansız bir varlık ile canlı bir varlığın birbiri ile sarmaş dolaş olmasıni öyle iyi yazmış ki ölüm-hayat düzleminde şehir köy kasaba sizler ile beraber yaş alıyor.
Ömür, zamanla hemhal; insan değişime mahkum...
Aksi nadirdendir talep edileni bırakıp aza kanaat etmek
Vakta ki hayat denen heyulanin sahteliği ortaya çıktı ölüm denen fersiz gözün hakikati meydana serildi.
Sevinçler neșeler neşveler mutluluk saadet ; kin haset kıskançlık kötülükler her biri nar tanesi gibi dağıldığı vakitler toprak kıymetli idi.
Ademoğlu tekten çoğalınca sınır çizildi benlik - senlik kavgasına girişti.
Vahdetten kesrete çoğaldı insan ,sonra kesretten vahdete döndü...
İhtiyarlikla hayra vesile olan amcalar teyzeler
Bir zamanların kalabalık topluluklarından oluşan köy ve kasabadaki nüfusta ne nefis kaldı ne de kalabalık nefes...
Hep bahar ile canlandı bütün hadiseler fert aile çevre cümle siyaset... Ölüm kar ile gelirken selam yurduna bahar bahçe ile vardı..
Mustafa Kutlu 
Beyhude Ömrüm
·
1 artı 1'leme
·311 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.