Spoiler var dikkat !
Abartmıyorummmmm diye bağırtmak istiyorum.... " Okuduğum en iyi tiyatro eseri beee" diyorum. " Ne oluyor be ! Bu nasıl bir inceleme başlangıcı ? " diyenler olacağını tahmin ediyorum içimden ve onlara yavaş yavaş fısıldamaya başlıyorum.
Cyrano De Bergerac uzun burunlu, delikanlı bir kahraman ve etkileyici bir dil. Ne oldu da Kemal bu kadar etkilendin sen bu Mösyö Bergerac'tan. Çünkü muhteşem bir kurgu ve öylesine içten duygu aktarımı var ki... Kitabı bitirdiğimde gözlerim doldu be.
Alla alla neymiş bu roman diye bakarsanız klasik bir tiyatro eseri. Belki de adını ilk kez duydunuz. Nedendir anlamıyorum bazı eserler niçin bu kadar az tanınıyor ve önemsiz ücra köşelere atılıyor. Kitabı okurken öylesine dua ettim ki; o Notos Dergi'sini aldım ve en iyi 100 çeviri listesine baktım. Evet özellikle çevirisi için aldım ve bu kitap ilk 20 deydi. Hemen aldım edindim koydum bir köşeye. Bir de baktım ki sitedeki bir dostum 
mustafa tamer akder bu kitabı okuyor; hemen sordum "Nasıl kitap? " cevabı gecikse de ben hem araştırdım hem de artık hissettim diyelim aldım o ücra köşeden koydum baş ucuma. Evet baş ucu derken yanlış değil artık başucu kitaplarımın arasında olacaktır.
Yazar ne anlatıyor derseniz muazzam bir aşk anlatıyor. Ama öylesine içten ve samimi ve günümüzden. Bire karşı yüz kişiyi karşısına alan Bergerac hem savaş kahramanı hem de aşk. Sonrasında bir arkadaşı var Christian onunla takılıyor. Christian'ın da sevgilisi var Roxanne bu isimleri tanıtırken kendimi dedikodu yapan teyzeler gibi hissettim ya neyse...
Evet aslında buna benzer bir olay oluyor. Bergerac'ın o hitabeti ve tatlı, romantik dili devreye giriyor. Roxanne ile Christian tam ayrılacakken birden Bergerac araya giriyor ve o sesiyle, diliyle Roxanne'yi tavlıyor ama Christian için. Roxanne öylesine bir kıvama geliyor ki " Öl de öleyim " kıvamı yani. Neyse bir anda bir savaşın patlak vermesiyle iki isim askere hatta direk savaşa gidiyorlar. Neyse gel zaman git zaman bu savaş yüzünden ayrılan Christian arkadaşı Bergerac'a benim yerime ona mektup yazar mısın diyor ? Savaş öylesine kızışmış bir durumda ve aşk öylesine derinleşmiştir ki.... Ah Bergerac neler yazıyorsun o Roxanne'ye....
O savaşın içinde Bergerac arkadaşı için mektuplar gönderir atıyla postaya giderek. Geri gelir. Arkadaşı ona çok dua eder sağol diyerekten ama sizce de böyle midir ?
Maalesef asıl tiyatro ve aşk burada yaşanıyor. Bergerac Roxanne'ye o mektupları öylesine içten ve aşk dolu yazmıştır ki kendini kaptırmıştır. Ama öyle dile aşık olunmaz mı be Kemal ? Delicesine romantik ve sırılsıklam aşık bizim Bergerac. Gel zaman git zaman savaşı tam kaybedeceklerine yakın bir araba evet şaşırmayın bir araba savaş alanına girer ve düşmanların arasından geçerek Christian'a ulaşır. Arabadan kim mi iner ? Tabiki Roxanne... Herkes şaşırır ! Sen kimsin ve nasıl buraya geldin ? Tabi Christian ve Bergerac şokta. Bu arada unuttum Roxanne çok varlıklı ve güzel mi güzel bir kız. Neyse güzelliği sayesinden düşmanın içinden geçer; hem de tek kurşun yemeden. Hemen sevgilisine koşan Roxanne yazılan mektuplardan o kadar etkilenmiştir ki düşünün arabaya binip geliyor. Durum böyle olunca Christian'ın aklına karpuz kabuğu düşer tabi. Bergerac'a danışan Christian neler oluyor der ve kötü bir son... Konuşunca Bergerac itiraf eder ayda bir değil , haftada bir değil her gün o atla sabah gidip akşam geldim ve mektup yazdım der. Bir anda deliren Christian düşmanın üstüne atlar; pervasızca..... İlk kurşunda ölür daha doğrusu kendini öldürür. İşte o vicdan, kahramanlık ve aşk burada çok derine işliyor. Bergerac Roxanne'ye kavuşur. Roxanne onu sahiplenir ama bir arkadaş olarak. Öylesine derine işler bu vicdan ölse bile diyemez Roxanne'ye aşkını yazıkcağızım. Erir gider hasta olur... Son demlerinde ise bir sürpriz olur. Bu inceleme de burada biter.
Uzun lafın kısası muhteşem bir aşk hikayesi ve kesinlikle dile getirmem gereken harika ötesi bir çeviri. Kafiyeler, uyaklar, dizelerin içinize işlemesi, şiirsellik falan hepsi muazzam. Sadece bu konular yok; bir çok konuya hitap eden klasik bir eser.
Kitabı mutlaka temin edin ve okuyunuz. Tiyatro eserinde es geçilmemesi gereken bir eser. Mutlu ve iyi okumalar diliyorum.
·
282 görüntüleme
popüler kültürün mirası bu. Kolay tüketilen ucuz şeyler çok satıyor bu ülkede...
istemem eksik olsun kısmını defalarca dinlemiş biri olarak kitabının da olduğunu şaşkınlıkla öğrendim. okumak isterim.
incelemeniz içinde ayrıca tebrik ederim.
Est. Hocam güzele, iyiye vesile olduysam ne mutlu bana. İyi okumalar dilerim.
Cevirmenin kitabı ve yazarı tanıtım yazısında osmanlıca kelimeleri fazla kullanmasından dolayı neredeyse bırakıyordum Kemal. O yazı biraz daha uzun olsa sanırım 1-2 yıl daha sürerdi bu muhteşem kitabı okumam. :D Ama ortaları geldiğim an direk mesaj atarak telafi etmeye çalıştım oradan cezada indirme talep ediyorum. :D Aslında şiir ile tiyatro karışımı bir eser olduğu için William Shakespeare amcanın tiyatrolarından daha fazla zevk alsam da William amcaya ayıp olmasında diye çaktırmadım. :D Nede olsa artık eski ahbap sayılırız. :D Senin yazar sorunda haksızlık ettiğimi derinden hissettiğim yazarlardan biridir kendisi aynı zamanda.
:) Hehe Yalan yok Seyh Pir ben de severim ama gerçekten hiç bir Shakespeare de böylesine güzel şiirsellik ve konu görmedim. Soneler de bile böyle güzel anlatım yoktu.
Bir Hamlet değil :))
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.