"Sibyl Vane'in senin için romantik edebiyatın tüm kadın kahramanlarını temsil ettiğini söylemiştin; bir gece Desdemona, diğer gece Ophelia olduğunu, Juliet olarak can verip Imogen olarak yeniden hayat bulduğunu..."
"Artık asla yeniden hayat bulamayacak," dedi Dorian yüzünü ellerinin arasına gömerek.
"Hayır, bulamayacak. Sahnedeki son rolünü oynadı. Fakat sen o izbe kulisteki yalnız ölüm sahnesini bir Jakoben tiyatrosundan dehşet verici bir bölüm, Webster'dan, Ford'dan ya da Cyril Tourneur'den şahane bir sahne olarak farz et. Kız hiç yaşamamış, dolayısıyla da gerçekte ölmemiş say. O zaten, en azından senin gözünde, bir hayalden ibaretti; Shakespeare'in oyunlarından kuş misali gelip geçen, varlığıyla oyuna güzellik katan bir hayalet, Shakespeare'in müziğini zenginleştiren, ona neşe katan bir sazdı. Gerçek yaşama temas ettiğinde karşılıklı olarak yaşam onu, o da yaşamı bozdu, bu yüzden çekip gitti. Dilersen Ophelia için yas tut. Cordelia'ya boğdular diye karalar bağa. Brabantio'nun kızı öldü diye feryat figan et. Ama gözyaşlarını Sibyl Vane için harcama; o kız, tüm o karakterlerden çok daha az gerçekti."
Sayfa 120 - Türkiye İş Bankası
·
437 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.