Ben, kalem;
Aşk'ı tanıdım ilkin; nur-î Muhammedi'den bir kelime-i tevhit yazdım. Cennet'i gördüm, Havva'nın yüzünü yazdım özene bezene. Kaş çizdim, dudak çizdim. Yazıcı dediler bana. Elma ağacının ilk meyvesi düşünce kursaklara, tereddüt ettim yaz makta onu ve kovuldum ben de diğerleriyle birlikte. Kabil'in Habil'i öldürdüğü günü anlatınca dilimi ikiye dildiler. Yine acı dedim adına, yine acıdı içim. İçim acıdıkça daha güzel yazar oldum oysa. Nuh oğlu Yam, "Ben bir dağa çıkar kurtulurum." diye isyan ettiği gün başımı kestiler de benim, eğri vurduğu için neşterini üstat, yeniden hayat buldum Circis'leyin ve yeniden geldim dünyaya. İşte o günden beri ne zaman eğri bir şey yazsam dilimi dilerler benim ve ne vakit ihtiyarlasam başımı keserler.
Sayfa 88 - kapı yayınlarıKitabı okudu
·
356 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.