Ne yapacağımı bilemediğim, yatak ve çalışma masası arasında gidip gelmeye başladığımda kendi kendime "Dolanma, bahçeni ek.” Diyorum. Voltaire, Candide’den en sevdiğim bölümdür :
Hayatın hiçbir kutsal anlamı olmayabilir, ama yine de “Bahçemizi ekip biçmeliyiz.”
