‘Bi şey itiraf edeyim mi ?
hani aylarca birikir ya birşeyler
sonra ortada hiçbirşey yokmuş gibi görünen
bi an eline batan dikeni bahane ederek saatlerce ağlarsın
aslında ayların birikimidir o tüm dökülen gözyaşları
bende bugün küçük ayak parmağımı kapının kenarına kıstırdım
o acıyı bahane ederek başladım
saatler önce..
bir de şunu yapar mısın
geçip aynanın karşısına nasıl ağladığına bakıp yüzünün gözünün şişliğini görüp bir postada
“ vayy be bu kıza yapılır mı?
böyle üzülür mü?” diye ..
kendi kendıni gaz a getirip bir postada öyle ağlarım…’