“Sonu görünmeyen bütün acılar yaradılışımın bir parçası mı? diye sorgulamaya başlamıştım. Neden bunca şeyin yükünü çekmek zorundaydım? uçsuz bucaksız bir hiçlik içinde “Neden bende başka insanlar gibi neşeli uyanamıyorum? diye soruyordum hayata. Uyandıktan sonra gün boyu gece olmasını bekliyordum. Akışına bırakamıyordum, düşününcede bir yere varamıyordum. Geçmişte yaşadığım hiçbir şeyin yorgunluğunu üzerimden atamıyordum. O günlerde kitapların satırlarında avuntu aramaktan başka bir şey yapmadım. İyiliğimi isteyen tüm insanlar benim mahvoluşuma sebebiyet vermekten başka bir işe yaramadı.”
bir.safderun🦋