Hüseyin Rahmi Gürpınar ın okuduğum altıncı kitabı, okuduğum ilk hikaye kitabı oldu. Kitaba genel olarak puanım 6/10. Kısa 7 tane hikâyeden oluşan Melek Sanmıştım Şeytanı, 1900’lerin ilk yarısına ışık tutan eserlerin başında geliyor. Bu Toplumsal meselelere akıcı diliyle, yalın üslubuyla temas eden eser toplumun o dönem ki portresini iyi bir biçimde çizmiş. Ama ben kitabın içerisinde kitabın son hikayesi olan 7. Hikaye olan asansör adlı hikayeyi çok beğendim. Asansör adlı hikaye üstad
Necip Fazıl Kısakürek 'in kaba softa ham yobaz tabirini tam anlamıyla yansıtan, açıklayan bir hikaye olmuş onun için çok beğendim. Hikâyelerin konuları şu şekilde...
1. Hikaye ve adını kitabın adından alan hikaye Melek Sanmıştım Şeytanı: Kitabın tek uzun hikayesi olup iç güveyi olan bir erkeğin karısını aldatması sonrası yaşadığı olayları, durumları anlatan bir hikayedir...
2. Hikaye Şehirde Bir Eşkıyalık: 1. Dünya savaşı sırasında toplumun durumunu anlatan gerçek bir eşkıyalık vakasıdır.
3. Hikaye Allah Gönlüne Göre Versin: Bir derviş ile bir zengin ağa arasında geçen kısa hikmet dolu bir hikaye olup, hikâyenin sonunda dervişin mesaj vermesi ile biten bir hikayedir...
4. Hikaye Misafir: Bu kısa hikaye de bir eve gelen 4 kişilik bir aileden, hane halkının rahatsızlığını ama bunu sadece kendi aralarında dile getirdikleri misafire bişey diyemedikleri yani bir nevi iki yüzlülük tablosu vardı ve tabi bundan cesaret alan misafirlerin yüzsüzlüğü vardı. 4/5. Hikâyeler toplum mühendisliği, toplumsal eleştiri olarak iyi konular ama kısa ve olmasa da olur türünden iki hikaye idi.
5. Hikaye Dağların Şenliği: Kısa bir hikaye olup, bir ayı oynatıcısının ayısı ile olan ilişkisini anlatan kısa bir hikaye idi.
6. Hikaye Ahlak Humması: Bu hikaye başkalarıyla evliyken, karısını/kocasını birbirleriyle aldatan ve kendi eşlerinden boşanıp birbiriyle evlenen bir çiftin kendileri evlendikten sonra da birbirlerini başkalarıyla aldattığını konu eden yani özetle eden bulur, men dakka dukka ve bir kere aldatan hep aldatır mesajı veren bir hikayeydi
7. Hikaye Asansör: Bu kısa hikayede
Hüseyin Rahmi Gürpınar yine toplumsal eleştiriyi iyi bir biçimde yapmış yani bir kadın üzerinden bir ayyaş ve bir kaba softa ham yobaz tiplerini çok iyi bir şekilde irdelemiş. Üstad
Necip Fazıl Kısakürek 'in kullandığı bir tabir olan kaba softa ham yobaz tabirini yıllar önce açıklayan bir hikaye niteliğinde olmuş. Cidden bir hikaye kaba softa ham yobaz birini bu kadar net bir biçimde anlatabilirdi toplum eleştirisi bir yana bu tip insanları irdelemesi sebebiyle çok iyi buldum....
