Yağıyor yine kasveti kar gibi gecenin
Normalinden yüklü ağırlığı her hecenin
Garantisi yok bir sonraki nefesin
Bir kin yemlenir yaşattıkları için içimde
Gezerim beyaz kuzularını kaybetmiş çobanın sessiz köyünde
Herkes bir gün batacak el ele güneşle
Kelepçesini açtım öfkemin dedim: “Artık serbestsin.”
Parçaladı dizlerimi yumruklarım,hırsımı çıkaramadım pek net
Affetmediğim için beni affet
De ki: “Kötü gittiğindendir kendiyle ettiği sohbet.”
Alev aldı içim,yağmur aradı sevdiğim
Hırsımı çıkaramadım pek net.