Kızım Olmadan Asla İran'ı(burdaki ülkeler arası savaş değil anne ve kızının kurtulma savaşı...) ve İncir Kuşları ve Meyra ile Boşnakları tanıdım. Hepsinde acı vardı. Meyra'daki yaşananlar daha ağırdı. Ne demek istediğimi ilk 100-150 sayfa okuyunca anlayabilirsiniz belki. Kitabı daha yarısına gelmeden bırakmayı düşündüm. Kitap kötü diye değil. Aksine sayfaları çevirdikçe 'Daha kötü ne olabilir?' dediklerinin olması... Ağladım, sinirlendim... Arada kitabı kapatıp yaşananları hazmetmeye çalıştım. Yaşayanlar ne yapsındı?! Bütün boşnakların yüreğine düşen ateş, dünyadaki diğer insalıklara da düşmemiş miydi? Yoksa ateşte mi din,dil,ırk ayırıyordu? Savaş bilmeyen çocuklar KÜÇÜK KURŞUNLARLA ÖLMÜŞTÜ! Ölüm onlar için bu iğrençlikten kurtuluş bileti olmuştu.
Puanı neden kırdığıma gelecek olursak, bazı tekrar etmeler biraz beni sıktı. Kitabı bu tekrar etmelerden dolayı bir düzenleme yapsalar daha iyi olur. Küçük şeylere çok takılmadan okursanız anlatılmak istenen şeylerin anlaşılacağını düşünüyorum.
Kitabı okumanızı tavsiye ederim ama hassas kişiler için biraz ağır bir kitap olduğunu belirtmek isterim. İyi okumalar...
