Dün işten çıktım canım biraz yürümek ve müzik dinlemek istedi. Suyun kenarından eve giderken bir an gözüm engelli arabasıyla porsuk köprüsünün üzerine çıkmaya çalışan amcaya ilişti. Ama orta kısmına yakın bir yerde ani olarak durdu.
.
Bir problem olduğunu, akülü sandalyesinin arızalandığını zannedip yardıma ihtiyacı olup olmadığını sordum. Saat geç olmuştu ve hava kararmıştı. "Teşekkür ederim." demekle yetindi. Karanlıktan dolayı tereddüt ettiğini düşünüp tekrar sordum. Aynı cevabı aldım. Biraz ilerleyip izledim. Köprünün tam ortasına geçti...
.
Akülü sandalyesini sağa çevirip cebinden çakmağını ve sigarasını aldı. Yaktı. Suyun köprünün altından geçip süratle ilerlediği vakti seyretmeye başladı. Bu hâl beş-on dakika devam etti.Sigarası bitince izmaritini yere atmadı. Sandalyesinin kenarındaki poşete koydu.
.
Sonrada ağır ağır karşıya geçip karanlıkta kayboldu. Sigarasını içerken bana bir film/ kitap sahnesi yaşatan adamın fotoğrafını çekmek istedim. Ama öyle güzeldi ki kıyamadım.