...
Tacdin parmağından yüzüğü çıkardı.
Zamanın kocakarısının eline verdi.
Memo baktı ki yüzük olmaksızın,
Nasıl idare edebilir, yaşayabilir?
Dedi ki: «Dadı! sen beni mazur gör.
Kim canını elinden izinli bırakır?
Bu yüzük ister isim olsun, ister tılsım.
Odur benim canım, -vücudum sadece cisim.
Dadı! Sen yarin elçisisin
Şüphesiz derdimin de hekimisin.
Güzel Zin'in başının sadakası olarak,
Alma elimden bu yüzüğü benim.
Geri döndüğün zaman, ey vefalı
Benden yare şöyle de:
O şahtır gerçi, ben de dilenci,
Şahların iyilikleri umumîdir.
Ben köle, kavuşmaya layık değilim,
Şeklinin hayalinden gıda alıyorum.
O kadar güzellikten razıyım ben,
Beni hayalinin halvetine getirmesine.
Her an dadından umut bekleyerek.
Halimi sorsun bazı bazı.
Sayfa 161 - Gün
·
537 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.