Son kalan damlasını bir kayanın emdiği, kurumuş anlamsız bir nehre benziyorlardı. Kötü yapılmış bir tablonun içinde öylece duruyorlar, astımlı ihtiyarın omuzları sarsılırken, diğeri tatlı gözleriyle kaldırımda donup kalmıştı. Babaannemin göğsü farklı ve umutsuz kuş tüyleri gibi yaralı, yumuşak ve genişti.
Sayfa 139
·
40 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.