Həyətdə gün çıxıb; sən ki, o günü görməyəcəksən, nəyə lazımdır onun işığı? Çöldə otlar göyərib, ağaclar çiçək açıb; amma nəyə lazımdır sənsiz o çiçəklər, o çəmənlər?
ben bu alıntıda takılı kaldım. gün boyunca aklımda dolaştı. çok ilginç bir empati var burada. yani doğaya, dünyaya, evrene duyulan bir empati daha doğrusu. gün ışığının, ağaçların, çiçeklerin ve doğanın insanla anlamlandığına vurgu yapan bir alıntı. doğada insanın rolü ve yeri hakkında sorgulamalar yapmak için birebir ✌🏻