Ana karakterimiz, ailesini kaybetmiş bir kıza, mecbur olduğundan reddedemeyeceğini bildiği için evlilik teklifi ediyor. Sevgisizce mecburiyetten yapılan bu evlilik, hüzünlü bir son getiriyor. Hastalıklı bir aşka sahip olan bu adamın söyledikleri ve düşünceleri birbirleriyle çok çelişiyor. Kızı, farklı insanlara muhtaç olmaktan kurtarıp kendine muhtaç ederek iyilik yaptığını düşünen karakterimiz, kibirli bir şekilde eşine hep mesafeli ve soğuk davranıyor. Kızı sevdiğini sanarken, içten içe küçük görüp aşağılamaya devam ediyor. “Aksine benim gözümde öyle yenik düşmüş, öyle aşağılanmış, öyle ezilmiş bir haldeydi ki, her ne kadar arada bir onun aşağılanması düşüncesi müthiş hoşuma gitse de, bazen ona çok açıyordum. Eşit olmadığımız düşüncesi hoşuma gidiyordu.” İletişimsizliğin, sevgisizliğin ve anlayışsızlığın götürdüğü hazin sona doğru sürükleniyor hikaye. Dostoyevski, her eserinde olduğu gibi bu kısa hikayede de karakterlerin ruh çözümlemelerini öyle iyi yapmış ki, sanki gerçek karakterler kendi hissettiği duyguları kendileri anlatıyor gibi hissettim. Rus Edebiyatı'nın soğukluğunu ve hüznünü baştan sona kadar hissedeceğiniz bu kısacık hikayeyi herkese öneriyorum.

Uysal KızFyodor Dostoyevski · Can Yayınları · 20238,4bin okunma

·

68 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Kaan Kan