Küçüğümdün benim, Böylesine boylu poslu bir adamı, o küçücük kalbinle nasıl çepeçevre sarabiliyordun bilmiyorum. Saçlarının rüzgarda uçuşunu izlerdim; öylesine ipeksi, ışıl ışıl. Sen bunlardan habersiz bir şeylerden konuşurdun. Elma yiyişine çok gülerdim. O minicik, zarif parmaklar minnoş bir kız çocuğu gibi, küçük küçük ısırıp, yavaş yavaş yerdin. Belkide içimdeki çocuk dediğin, tam da buydu! Ayakkabılarını severdim; topuklu, renk renk... Yürürken sanki vals yapardın, ahenkli ahenkli. Ne zaman ayakkabı almaya gitsek, bütün numaralar bitse, seninki kalırdı;ayakların da çok zarifti. Gözlerindeki denizde yüzerdim ben. Senin sevgin beni sardık a, dalgalar daha yumuşak dokunurdu vücuduma. Sen bilmezdin bunları, içimdeki bu seviş halini. Hiç bahsetmiştim sana, aşkının bende yol açıklarına. Uyurken yüzündeki gül bahçelerinde gezerdim, huzurdun bana. Sırf bunun için, her sabah senden önce uyanmak isterdim. En çok ağladığında içim yanardı:sebep olanı bulup, yok etmek isterdim. Gözünün yeşile çalan halini sever, bunun sebebinin ağlaman olmasını istemezdim." Nasıl güzel sevilir" bilirdin, severdin de. Ben sende kıymet buldum, huzurun yanında. Sen, "nasıl güzel sevdirilir" onu da bilirdin. Seni gördükçe, sevişini gördükçe" daha çok, daha güzel nasıl sevilir? "diye düşünürdüm hep. Hayatımdaki en anlamlı varlıktır bu yüzden. Çok güzel sevdin, çok güzel sevdim, çok güzel sevdik. Çocuk Kalpli