Sonbahar gibiydi gülüşünü bulmadan ömrüm,
Ne yazı yaşayabiiyordum,
Ne de kışı.
Kara bulutlarla kaplıydı gözlerinden önce gökyüzüm,
Ne sabahayı yaşabiliyordum,
Ne de akşamı.
Solgun papatyalara esirdi yüzünden önce gönlüm,
Ne hüznü yaşayabiliyordum,
Ne de umudu.
Gülüşüne kavuştu zamanım,
Şimdi her mevsim bana yaz,
Her mevsim bana kış.
Gözlerinle buluştu gökyüzüm,
Artık bana her saat sabah,
Her an akşam.
Yüzünle güldü gönlüm,
Şimdi hüzünlerim de umut,
Gülüşlerim de aşk.