Mısır'ın belki de en şöhretli yazarı Necib Mahfuz, kendi kendisini tanımlarken toplumcu olduğunu ifade eder ve sanatını da bunun için bir araç olarak görür. Yani basitçe yapmak istediği şey kitapları ile bir ayna görevi görmek ve sonrasında bu aynadaki aks ile birlikte bir yol-yöntem belirlemek. Bu kısmı ben tamamen kişisel tercih olarak görüyorum; insanlar sanat icralarını bir amaç için güdümleyebilirler bunda bir bahis yok. Kuştimur Kahvehanesi'nde bence temel bazı sorunlar var. Kitabın hacmine oranla çok fazla karakter sokulmuş hikayeye, baş rollerin yanında pek çok girip çıkan yan karakterler. Bir şekilde okuyucu olarak bu karakterlerden herhangi biriyle ünsiyet kuramıyorsunuz; burada ona taraf olup sempati beslemekten bahsetmiyorum daha çok tanıyıp bilmek hemhal olmaktan bahsediyorum. İyi kitapların karakterlerini, biz hayatımıza sokar sonrasında da onlar ile hareket ederiz halbuki. Peki, kitaptan cebimize ne koyarız? Beş arkadaşın çocukluktan ömürlerinin sonlarına doğru gittikleri bu hayat hikayesinin kadrajıyla biraz daha Mısır'la tanışık olmak kişinin en önemli kazandıklarındandır.

Kuştimur KahvehanesiNecib Mahfuz · Kırmızı Kedi Yayınevi · 2012264 okunma

·

76 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.