Merve Özcan
(spoiler)
En yakın arkadaşımın Merve Özcan hayranlığının vesilesiyle bu kitabın çıkmasını onunla birlikte dört gözle bekledik. Kitap çıktıktan hemen bir hafta sonra alıp okumaya başladım ve resmen yıllardır okumak istediğim roman buymuş dedim. Hem islami, hem savaş-mücadele hem de narin bir aşk hikayesi.. hepsi sentezlenmiş bu kitapta.
Kitap da ki betimlemeler çok hoş bir şekilde yazılmış okurken direk kafamda bir dünya kurup kitabı okurken o kurguyu kafamda canlandırabildim. Kakule'de pencereden bakıp o soğuğu hissedip o leziz kurabiyelerin kokusunu içime çekip kahvemden bir yudum aldım, her asker geldiğinde endişeye kapıldım, her gül bulduğunda heyecanlandım, Leyla'nın yalnızlığını hissettim aynı şekilde o hücre de ki o korkuyu paniği okurken bizzat yaşadım diyebilirim.
Kitabın konusu tek kelime ile ''Mücadele''ydi benim için. Bir satırı okurken aklıma aha Filistin'i anlatıyor, aa burada Doğu Türkistan'da ki zulüm, burada Mısır'da ki olaylar, burada Çanakkale'de ki destan, burada Türkiye'den bahsediyor diye diye okudum kitabı. Her cümlesi nokta atışı olmuş direk oralara dikkat çekmiş. Mücadelenin farklı boyutlarını anlatmış karakterlerle birlikte; Leyla gibi kurabiye yaparak, Yahya gibi asker olarak, annesi gibi Kimyacı olarak, babası gibi Mühendis olarak yani her türlü şekilde, kişinin yeteneklerine göre bu özgürlük mücadelesindeki safını görmüş olduk. Ve Rachel Corrie'nin dediği gibi ''Zulüm bizdense ben bizden değilim'' diyen başkanı ve halkın zulme sessiz kalmayaşına şahit olduk kitapta. Yahya ile Leyla'nın nahif aşkı da çok güzel işlenmişti kitapta. Ağır basan bence mücadeleydi aşk biraz daha geri plandaydı ben kitabın kapağının biraz daha farklı olabileceğini düşünüyorum bu yüzden. Ayşegül ile daha samimi arkadaş olup onların da muhabbetlerine daha fazla dahil olabilirdik aynı şekilde sonu biraz daha uzatılıp o özgür günleri de doya doya okumayı çok isterdim. Bu olabilirlere rağmen heyecanla okuduğum bir kitap oldu.
