Gönderi

Akıl ve Gönül
Akıl bir gün gönüle söyledi Yolunu şaşıranın kılavuzuyum ben Yerde olmama rağmen göklere giderim Bak ne kadar yükseklere tırmanırım ben Dünyada benim görevim kılavuzluktur Hızır gibi hızlı ve hareketliyim ben Hayat bir kitapsa yorumcusuyum ben Cenab-ı Hakk'ın şanının bir cilvesiyim ben Sen nesin ki, yalnız bir kan damlasısm. Halbuki paha biçilmeyen bir elmasım ben Bunları duyunca kalb dedi ki: Benim ne olduğumu görmüyor musun sen? Doğru, sen hayatın sırrını bilirsin Ama onu gözümle görürüm ben Sen yalnız dışıyla ilgilenirsen Ben ise içine dalarım İlim senden ise irfan bendendir Sen Allah'ı ararsın, ben ise Allah'ın örneğiyim İlmin sonu huzursuzluktur Bu hastalığın ilacıyım ben Gerçekler dünyasının mumusun sen Güzellik diyarının ışığıyım ben Zaman ve mekan bağıyla bağlısın sen Göklere uçan özgür bir kuşum ben Baksana benim yüsek mevkiime Rabb-ı Celil'in (*) sırdaşıyım ben. (Armağan-ı Hicaz'dan)
··
285 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.