Birisini unutmak zorundaysanız, bunu sindire sindire yapın. Çünkü aklın zamansız öldürdükleri, yürekte amansız dirilir.
Paul Auster
“Kalkıp başka kente gidiyorum, sende geliyorsun. Şehir şehir geziyorsun düşüncelerimde.”
Deniz Kılıç
Bu yorum görüntülenemiyor
Bir şeyin öldüğünü ve özgür olduğunu düşünürsün ve sonra onu içine çöreklenmiş sana gülerken bulursun. 
Sylvia Plath
Unutmak, önce kabullenmekten geçiyor sanırım. Umut varsa unutmak eziyet, kabullenince hatırlamamayı önce başarıyorsun, sonra unuttuğunun bile farkına varılmıyor, taa ki karşına çıkınca nötr bi duygu olduğunu anlayana kadar. Tabi bu bir süreç, şairin dediği gibi sindire sindire, önce ağlarsın, sonra özlersin, sonra aklına geldikçe susturursun, sonra aklına gelmemeye başlar ve yıllar geçer. Ve unutursun...
Unutabilen umutsuzlar mı mutlu, unutamayan umudu olanlar mı? Ya umutsuz anılarla boğuşanlar? Bir de umut varken ayrılanlar var.
4 sonraki yanıtı göster
Kimine unutmak bile çok, kimine unutmamak az.. 
Özdemir Asaf #
Bu yorum görüntülenemiyor
Nasıl sindirecez onu
Unutmak için çabalamayacaksınız. Zamana bırakıp hayatınızın tadını almaya bakacaksınız.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.