Unutmak, önce kabullenmekten geçiyor sanırım. Umut varsa unutmak eziyet, kabullenince hatırlamamayı önce başarıyorsun, sonra unuttuğunun bile farkına varılmıyor, taa ki karşına çıkınca nötr bi duygu olduğunu anlayana kadar. Tabi bu bir süreç, şairin dediği gibi sindire sindire, önce ağlarsın, sonra özlersin, sonra aklına geldikçe susturursun, sonra aklına gelmemeye başlar ve yıllar geçer. Ve unutursun...