HUESSERL'İN FENOMENOLOJİSİNİN KRİTİĞİ...
Edmund Husserl, "fenomenoloji" diye adlandırdığı bir tasvirî ilim meydana getirdi. Onun metodu, muayyen bir tecrübeyi, buna benzer bütün tecrübelerin hatıralarını ve tecrübenin menşe' ve mânâsını zihinden tamamıyla çıkararak incelemek ve tasvir etmekti. Böylece, hükmü belirli bir şekilde durdurarak, zihnin zamanla incelenen şeyin cevherine varabileceğine inanıyordu. Alman filozofun bu son derece zor görüşü, 
Martin Heidegger ve 
Jean-Paul Sartre gibi modern filozoflara tesir etmişti. "Varoluşçular" bütün varlıklar içinde yalnız insanı "karar verme" ve "saçma, esrarlı bir varoluş" içinde çeşitli imkânlardan birini seçme hakkına sahip görüyorlardı. İnsan olmak için bu seçme hürriyetini kabul etmek ve "yaşama şekli" üzerinde karara vararak ümitsizlik ve endişeden kurtulmak lâzımdı. Bu felsefe dinî bakımdan da faydalı olabilir; zirâ, yapılan seçme, ruhî bir gaye uğrunadır. Fakat aynı felsefenin dinsiz şeklinde, karar yalnız karar vermek içindir ve insanlar bu yüzden büsbütün ümitsizliğe sürüklenebilir; zirâ gayesini bulamaz.
Salih Mirzabeyoğlu, 
İman ve Tefekkür, sh 68-69, 2.Levha, -Şahsiyet ve Müteâl (Aşkın) Olarak şuur- (Husserl'in Fenomenolojisinin Kritiği), İBDA Yayınları
··
175 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.