Evet sürekli gözlerim doluyor okurken, karanlıktan güçlüydü hep aydınlık diyor ama aydınlık günlere ulaşması zor oldu Livaneli'nin. Hiç yılmadı hep zorun peşinden koştu. "Hayatımın hiç bir döneminde, kazanmış olduğum kalelerin güvenli duvarları arkasına saklanıp kendimi korumayı istemedim. Hep yeni risklere atıldım, iyi bir müzikçi olarak kabul edildiğim anda sinema yapmam, gazete yazılarına başlamam ve daha sonra da politikada kendimi kurdun ağzına atmam başka türlü açıklanamaz. Bütün bunlar bir tek istekten, yaşadığım tek bir ömür içinde her şeyi deneme hakkını kendimde görmemden kaynaklanıyordu" diyor ve hayatını çok güzel özetliyor. Böyle çok yönlü insanlara hep hayran olmuşumdur. Hayatın tek bir işle uğraşmak için fazla uzun, insanın ise tek bir işle ömrünü tüketmek için fazla karmaşık olduğuna ikna olmuş. (tıpkı Sinan Canan gibi) ve hayatını böyle yaşıyor. Günümüzde insanları tek bir işe sadece çalışmaya bilinçli olarak itiyorlar. Sadece işe gidip para kazanıp bu uğurda harcıyoruz sanki. Elde var sıfır gibi. Dikkatimi çeken başka bir konu da o dönemdeki dostluklar. İnsanlar bir araya geldiklerinde sanattan, müzikten, kitaptan konuşuyorlar. Kaçımız dost sohbetlerinde bunu yapabiliyoruz? Kitap beni çok etkiledi. Okumak isteyenlere tavsiye ediyorum. Kimseyi kalıplara sokmadan okuyun bu kitabı. Ömer Zülfü Livaneli de bu şekilde okumanızı ister bence.

Sevdalım HayatZülfü Livaneli · Doğan Kitap · 20124,347 okunma

·

85 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.