Ruhumun çok çıkmazında kağıttan evler
Gölgeli aksiyle önümde sanki devler
Her biri buhurdan kurtulmak hevesiyle
Geceye haykırır kalakalmış sesiyle
Elleri, ayakları prangalı ve titrek
Karaya boyuyor simâsını bilerek
Adımlaşan her sokak, yüreğime perde
Rûyâmı orta yerinden böldüğü yerde
Gözümde mat portre, uzaklığa yol aldı
Bir düğümde tortulaşan o an'ı kaldı
A.A