Aşk, ezelden beri tanıdık. Geçmişi nefes alışlarımız kadar eski. Adımızdan da önce öğrendiğimiz, öğrenme yetimizden de önce deneyimlediğimiz duygu. Annemizin karanlık, korunaklı, akışkan ve yumuşak dokusunda, kendi içimizden onun içine uzanan bir hortumla, hem ondan ayrı hem de onunla birdik.
Ve bir gün ayrılık geldi çattı, hortum kesildi, bağlantı koptu. Mağaradan çıktık feryat figan... Aydınlığa kör, karanlığa ise alışıktık. "Ayrıldık!" dedik annemize ilk kavuştuğumuzda.