DİJİTAL ÇAĞ VE SENTETİK AÇLIK
İnsan doymak ister. Doyum için açlık hissetmek zorunludur. Bu, insanın varoluşsal paradoksudur. İnsan doymaya meftun ve açlığa mahkûmdur. Doyduğu anda doygunluk denen şey imha olur ve bu, yeni bir açlık gerektirir. Bu nedenle insanla açlık arasındaki mesafe hiçbir zaman tam olarak kapanmaz.Kapanırsa doygunluk denen olgu olmaz. İnsan, aç hissetme ve doyma arasında salınır durur.
Sayfa 115Kitabı okudu
·
54 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.