Kazuo Ishıguro okurken anlattığı şeyi dolambaçsız, sade ama bir o kadar güçlü yapan şeyin ne olduğunu merak ediyorum .Bazı satırlarda yanıtı bulduğumu düşünüyorum ama bulduğum şeyi anlatabilecek kelimeler bende var mı bilmiyorum, deneyeceğim.Kazuo Ishıguro kurduğu dünyaya inandırıyor en başta.Bunu çok büyük cümleler kurarak,(hoş öyle de yapabilir) yapmıyor. Yaptığı şeyi incelikle, sadelikle, ustalıkla yapıyor. Ama bana göre en önemlisi insanı çok iyi anlayabildiği için bunu başarıyor.Küçük bakışmalar, el,göz hareketleri ve önemsiz görünen cümlelerin arkasında yatan insanın çetrefilli doğasını görebildiği için en iyi şekilde yapıyor.Bu kitabında Kath, Ruth, Tommy üçgeninde geçen bir dünya örüyor. Öyle ince, öyle doğal ve canlı yapıyor ki bunu elimle dokunsam hissedeceğim sanıyorum .Kath’ın gözünden çocukluklarından ilk gençliklerine,yetişkinliklerine dek tanık olduğumuz organ bağışçısı klon insanların yetiştirildiği bir okula tanık oluyoruz.Günün birinde organ bağışçısı olacaklarını bilerek bütün donanımlarıyla bunun için hazırlanmış,büyütülmüş ve yetiştirildikleri okulda yazan, çizen,spor yapan,en güzel eserlerini oluşturmaya çalışan dış dünyayla ilgili sınırlı bilgileri olan insanlar.Bir gün belirgin olan sonlarını bilirken nasıl bu gerçeği kabullenerek hayatlarına her ne olursa olsun devam edebiliyorlar diye düşündüğüm her şeyin aslında insanın, hayatın gerçekliği olduğunu hissettiğimde “Never Let Me Go”şarkısını Kath’le beraber hepimizin söylediği şarkı olduğunu farkettim. Bizi bırakmasını ve bitmesini istemediğimiz ama günü geldiğinde biten her şey için söylediğimiz bir şarkı.

Beni Asla BırakmaKazuo Ishiguro · Yapı Kredi Yayınları · 20217,9bin okunma

·

49 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Havva Aksoy Gülay