Zülfü Livaneli bu kitabı ile Farklı bir pencere açmış… Karşımızda osmanlı devletinin 34. Padişahı tam Osmanlı Rus savaşının başladığı dönemde tahta geçen Otuz üç yıl süren bir saltanat, ardından bir gece yarısı gelen Selanik sürgünü… Tahttan indirilişinin üzerinden bir asırdan uzun bir zaman geçmiş olan II. Abdülhamid’in yaşam hikayesi …. Kitap iki bölümden oluşmaktadır … İlk bölümde sürgün hayatına alışmaya çalışan devrik bir padişah ikinci bölümde kendi ile muhasebe hesabını çeken yapmak istediklerini gerçekleştiremeyen bir padişahın hikayesi …
Sürgün hayatında doktoru ile yaptığı konuşmalar sonucu ortaya çıkan romanda aslında 2.Abdülhamid in devleti bataklıktan kurtarmak için yaptığı müthiş hamleler, hiç aklında padişahlık yokken nasıl olduğu, bu süre zarfında Kaplanın sırtında nasıl hayat sürdüğü görülmektedir…
Devletin daha iyi olacağını zannederek ittihatçılar tarafından tahtan indirilen Abdülhamid’den sonra devletin nasıl daha kötüye gittiğini gören doktor eskinin özlemini çekerken içinde yaşadığı fırtınalar… Maalesef tarihin gerçekleri ve insanların taht için neler yaptıkları, Osmanlı’nın Avrupa’nın gerisinde kalmasında dolayı nasıl çöküşe geçtiği herşeyi ile tarihi gerçekler ortaya konmuş… Nasıl bir geride kaldığımızı da en güzel özetleyen cümle ise: “En ilginç sözü ise İstanbul Şehremini Ömer Faiz Efendi söylemiş, Şeyhülislam'a dönerek "Efendim, İslam'ı bile Avrupalılardan almalıyız," deyivermiş, sonra da durumu şöyle açıklamıştı: "Adamlar bize öğretilmiş olan düzgün İslam'a uygun davranıyorlar, bizse bozulduk. İslam'ı tekrar, en baştan başlayarak onlardan öğrenmemiz lazım."(sayfa288)
Hiç bir ön yargı olmadan okunması gereken bir kitap ….
