Bizler, toprağın küçük çocukları, gündüzün çocukları, düşüncelerle, korkularla, arzularla ve zihnimizin sinsi entrikalarıyla bize sıkıntı veren bunca yükü sırtlıyoruz, öyle ki vaktimizden evvel yaşlanıyor, kısa gün bitmeden yorgun düşüyoruz ve en sonunda tüm acılarımıza rağmen bir orak gelip bizi yuvamıza götürüyor.
Sayfa 398Kitabı okudu
·
32 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.