Dostoyevski'nin insanı triplere sokan, sinirlendiren hikayesi. Karısının kendisini aldattığını düşünüp kıskançlık krizlerine giren bir adamın yaptığı saçmalıkları anlatıyor. Neden sinirlendim? Çünkü kıskançlık beni hep sinirlendirir. Özellikle hasta bir adamın karısını kıskanması. İvan Andreyeviç kelimenin tam anlamıyla bir hasta çünkü. Şizofren midir paranoyak mıdır teşhisini koyamam o kadar bilgim yok ama kesinlikle hasta birisi. Bu hastalıklı kıskançlığın ne ile sonuçlanabileceğini maalesef ülkemizde çok kez gördük. Bu yüzden beni gerim gerim gerdi bu kitap. Glafira'nın hayatı için endişe ettim resmen (benimki de böyle bir manyaklık). Eh beni böyle duygulara, endişelere sokup çıkarabildi bu kitap işte. Üslubun, olayların, anlatımın ne kadar iyi olduğunu buradan çıkarın. Ivan Andreyeviç'e çok sinirlendim ama tabii ki çok gerçekçi bir karakter. Zaten bu yüzden sinirleniyorum ya, böyle insanlar varlar ve aramızda yaşıyorlar... Belki bu karakter yazılırken kıskançlık krizine giren insanlarla empati yapılsın diye yazılmıştır. Bende tam tersi etkiyi yarattı. Umarım herkeste o etkiyi yaratır çünkü kimsenin böyle hastalıklı bir ruh hali ile empati yapmasını istemem.

Başkasının KarısıFyodor Dostoyevski · Kapra Yayıncılık · 20214,418 okunma

·

40 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Momoşko