Ahmet Ümit beğendiğim bir yazar. Bu sefer polisiye değil masal yazmış. Öyle bir masal ki sizi içine alıyor. Bir kızağa biniyorsunuz, bir ata, bir deveye, bir file, bir tekneye... Ordan oraya aşkı arıyorsunuz. Kitabın bitişi ise tam ders veriyor insanoğluna. Çok beğendim. Kalemine sağlık.
