"Ona kibrini ben verdim. Omuzlarına hırsı ben yükledim ama yaptığım en kötü şeyse onu korumaya çalışmaktı. Anlamalısın, kendi türümüz bile bizi dışladı, gücümüzün tuhaflığından korktu."
Bizim gibi olan başka kimse yok.
"Onun asla çocukluğumda hissettiğim gibi hissetmemesini istedim," dedi Baghra. "O nedenle bir dengi olmadığını, kaderinde kimsenin önünde diz çökmek olmadığını öğrettim. Katı ve güçlü biri olmasını istedim. Annemle babamın bana öğrettiği dersi öğrettim: Kimseye bel bağlama. Sevgi, güçle karşılaştırıldığında —kırılgan, kalleş ve kontrol edilemez— hiçbir şeydi. Çok zeki bir çocuktu. Fazla iyi bir öğrenciydi."
Sayfa 237 - BaghraKitabı okudu
·
16 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.