Benim için ilk değil bu!
Annemler beraber doğuma giderken de iki kişiydik biz. Beni koparıp aldılar ondan. Onu kurtaramadılar. Öyle söylediler kapıda bekleyenlere.
Öldü annem! Benim yüzümden...
Beni dünyaya getirebilmek için!
"Yaşamak istiyor musun?" diye sormadı kimse bana. Sorsalar istemezdim.
Madem beden bedene, can cana girdik oraya, ya beraber çıkardık ya da ikimiz birden kalırdık ameliyat masasında.
İstemiyorum!
Bir kez daha tek başınalığa mahkûm olmaya isyanım var. İki kişi çıktığımız yolda, yalnız yürüyecek gücüm yok benim...
Sayfa 42Kitabı okudu
·
8 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.