Eskiden sadece tek kişinin nefes aldığı yerde şimdi iki kişinia nefeslerini duyuyordum. Hiçbir şey söylenmedi, sözcüklere ge rek yoktu. Bu buluşma gerçekten bir buluşmaymış gibi gelmişti bana dakikalar mı yoksa saatler mi sürdü onu bilmiyorum ama beni değiştirdi. Polyksene'nin öldüğü gün. Akhilleus'un höyüğü hün yanında durmuş ve kendi kendime Akhilleus'un hikâyesinin mezarında sona erdiğini, benim hikâyeminse başlamak üzere ol duğunu söylemiştim. Hakikat ne mi? Akhilleus'un hikâyesi asla bitmiyor. Erkekler nerede savaşıyor ve ölüyorsa Akhilleus'u orada bulabilirsiniz. Bana gelince... Benim hikayemle onunki birbi rine çözülmez bağlarla bağlıydı.
·
17 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.