120 syf.
9/10 puan verdi
Yıllar önce yazıp sildiğim kısa şeyleri saymazsak, ilk incelememle karşınızdayım sevgili 1K okurları. Bu incelemeyi yazmamın iki sebebi var:
1- Sıkı okur rozeti kazanmak istemem,
2- Bu kitap için özellikle söyleyeceklerimin olması.
İlk defa herhangi bir kitabını okuduğum yazar 
Niccolo Ammaniti'nin 
Sen ve Ben kitabını inceleyeceğim. Okumak isteyenlere iyi okumalar...
Kitap, Roma'lı narsist bir çocuk olan Lorenzo Cuni'nin annesine söylediği bir anlık bir yalandan dolayı yaşadığı üç günlük macerayı konu alıyor.
Peki Lorenzo Cuni nasıl bir karakterdir? Yukarıda da bahsettiğim gibi Lorenzo narsisttir, bencildir ve etrafındaki insanları küçümser. Kötü bir sinir problemi vardır ki kendisinin ya da ailesindeki herhangi birinin tehlikede olduğunu düşündüğü anlarda bu sinir probleminden dolayı aşırı saldırganlaşır ve en sonunda bayılır. Aynı zamanda Lorenzo çok da zeki ve gayet her şeyin farkında olan bir çocuktur. Ailesini sever ve onların takdirini kazanmak için onların istediği gibi bir çocuk olmaya çalışır. Kendisi gibi davranmaz ve başkalarına öykünür, her daim bulunduğu yere ayak uydurmaya çalışır fakat aslında hepsi numaradır ve kimsenin olduğunu sandığı kişi değildir.
Olaylar Lorenzo'nun yeni başladığı okulda edindiği Alessia isminde bir kızın arkadaşlarını üç günlük kayak tatiline davet etmesiyle başlar. Gel gör ki Alessia Lorenzo'yu davet etmez ki bu durum Lorenzo'nun pek umrunda da değildir zaten. Ama Lorenzo'nun annesi oğlunun daha sosyal ve iyi arkadaşlar edinen bir çocuk olduğunu görmek istediği için Lorenzo bir anda kendini, annesine kayak tatiline davet edildiğini söylerken bulur. Tabii aslında böyle bir şey yoktur ama annesi bunu duyunca o kadar sevinir ki mutluluk gözyaşlarına boğulur. Bunu gören Lorenzo annesine gerçeği söyleyemez ve üç günü nasıl geçireği hakkında planlar yapar. Gizlice evlerinin bodrum katındaki boş, depo niyetine kullanılan daireye girip orada kalmaya karar verir.
Kitabı okumak istiyorsanız bu çizgiyle diğer çizgi arasını okumamanızı öneririm çünkü spoiler vereceğim. Diğer çizgiden sonra kitap hakkında düşüncelerimi belirteceğim.
----------------------------------------------------------------------------------------
Lorenzo Cuni gerekli her şeyi yanına alır, yiyecek stoğunu yapar ve gizlice bodrumdaki daireye girmeyi başarır. Kâh müzik dinleyerek kâh kitap okuyarak üç günü orada geçirmektir planı. Bir süre başarılı bir şekilde ilerledikten sonra birenbire daireye biri girer. Lorenzo saklanmaya çalışsa da yakalanır ve onu yakalayan kişinin üvey ablası Olivia olduğunu görür. Babasının bir diş hekimi olan ilk eşinden doğma çocuğudur Olivia, annesiyle babası küçük yaşta ayrıldıkları için babasız büyümüştür. Oraya kendine ait bir koliyi bulmak için girmiştir. Çok uzun zamandır görüşmedikleri için Lorenzo başta şaşırsa da Olivia onun sırrını kimseye vermeyecek türde biri olduğu için içi biraz da olsa rahatlar. Aradığını bulduktan sonra Olivia gider ve Lorenzo tekrar tek başına kalır, ta ki üvey ablası gecenin bir vakti tekrar gelene kadar.
Lorenzo dışarıya açılan küçük pencerenin tıkırdadığını duyunca uyanır. Olivia'nın kalacak yeri yoktur ve onu içeri alması için ısrar eder. Lorenzo kabul etmeyince onu, annesine gerçeği söylemekle tehdit eder. El mâhkum Lorenzo ablasını içeri almak zorunda kalır. O sırada sıtma hastası olan ve uyuşturucu bağımlılığıyla mücadele eden ablası Lorenzo'ya zor anlar yaşatır. Ama en sonunda beraber eski anılardan söz ederler ve birbirlerine sarılarak barışmış bir şekilde üç günü sonlandırırlar. Ayrıca Lorenzo annesine neden birenbire öyle bir yalan söylediğini keşfeder. Gerçekten de o kayak tatiline arkadaşlarıyla gitmek istediğini anlar ve yüreğinde narsistlikten uzak, iyi ve psikolojik olarak sağlıklı bir insan olmak isteyen bir parça bulur. O günlerden geriye kalan tek şey birbirleine verdikleri sözlerdir. Olivia uyuşturucuyu tekrar kullanmayacağına dair söz verir; Lorenzo ise tekrar göreşeceklerine.
On yıl sonra Lorenzo gerçekten de ablasını görür. Morgda, aşırı doz uyuşturucudan can vermiş bir hâlde.
----------------------------------------------------------------------------------------
Öncelikle beni derinden etkileyen bir roman olduğunu belirtmek istiyorum çünkü ben bu romanın sonuna geldiğimde gördüğüm şey, üvey ya da öz -sonuçta ortak kan taşıyan- iki kardeşin bile farklı şekillerde yetiştirildiğinde ne kadar farklı insanlara dönüştükleri oldu. Biri narsist ve şımarıkken diğerinin sokaklarda gezen bir uyuşturucu bağımlısı olması... Tabii ki bu sadece bir örnek. Gerçek hayatta çok daha acı şeylerin yaşandığını hepimiz biliyoruz.
Bazen birine içtenlikle verdiğin sözü bile tutamazsın, çünkü elinden gelen bir şey olmaz. Dolayısıyla insanları yargılamak ve onlar hakkında kötü şeyler söylemek bizim yapabileceğimiz en kolay şey. Zor olan ise -bazen yapamasak bile- onları anlamak ve yardım etmek.
Buradan şu mesajı vermek istiyorum: Suç işleme potansiyeli olan sorunlu insanlar yetişsin istemiyorsak lütfen çocuklarımızın kontrolünü elimize alalım ve onlara iyi terbiye verip gözetelim. Çocukların maddi destekten çok manevi destek görerek iyi bir gelecek çizeceğine inanıyorum ve bunu okuyan herkesi bu konuda düşünmeye davet ediyorum. Lütfen insanları yargılamak yerine önce yaşamış olabilecekleri zorlukları gözümüzün önüne getirmeye çalışalım ve kendi çocuklarımızı koruyalım.
Mesajımızı verdiğimize göre artık kitabı incelemeye geçebiliriiiiiz.
Sen ve Ben basitçe yazılmış akıcı bir kitaptı. Betimlemelerin de yerinde olduğunu düşünüyorum çünkü olayları kolayca zihnimde resmedebildim. Dediğim gibi bu yazarı ilk defa okuduğum için söyleyecek fazla bir şeyim yok, elimde karşılaştırma yapabileceğim herhangi bir veri de yok. Sadece okurken oldukça zevk aldığımı belirtmek istiyorum, benim için dokuz puanlık bir romandı ve herkese tavsiye ederim.
Buraya kadar okuyan herkese teşekkürler..
··
228 görüntüleme
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.