Göze görünen tek şey ‘güzellik’ midir?
Thomas Mann ile ilk buluşmamız.
Kemerleri bağlayın, 19.yüzyıla gidiyoruz. İtiraf etmeliyim ki kitabı isminden ötürü aldım, evet 
Behçet Necatigil güzel Venedik’i hoş cümleler ile anlatmış, betimlemeleri oldukça hatta fazlasıyla kuvvetli. Fakat asıl anlatılmak istenen çok başka.
Verimli sanat yaşantısındaki tıkanıklığı gidermek ve dinlenmek adına Münih’ten kalkıp, Venedik’e giden ünlü yazar Aschenbach’ı uzun uzun betimlemeler, tasvirlerle anlatmasıyla başlıyor hikayemiz.
O kadar çok kelime içeren uzun cümleler vardı ki ne zaman bitiyor bu cümle diye düşünerek sıkıldığım, hatta zaman zaman bunu şimdi ögelerine ayır deseler nasıl ayıracağız diye kendimle eğlendiğim de oldu.
Yazarımız bu eserinde; Aschenbach’ın Venedik’te kaldığı otelde karşılaştığı yaşına göre oldukça ilgi çekici, tatlı ve tanrısal bir vakar taşıyan edasıyla Grek dünyasının en soylu çağından kalma heykelleri andıran “Tadzio” isminde 14 yaşında Polonyalı bir oğlan çocuğuna olan merakını ve ilgisini anlatıyor. Bu ilgisini ve sevgisini, yapacağı sanatı için sorgulayışlara girmesine sebep oluşunu, sanatının sanatçı için ne ifade ettiğini, onu daha nasıl güzelleştirebilirim’i bulma arayışına girdiği bu dinlenme döneminde -çocuğun hal ve hareketlerini gözlemlerken- zaman zaman Yunan Mitolojisinde yer alan Narcissus, Eros, Phaidros, Hyakinthos, Apollon, Zephyros gibi tanrı ve tanrıçalara atıflarda bulunarak çözmeye çalışıyor ama nafile.
Evet yanlış okumadınız; bir oğlan çocuğuna olan ilgiden bahsediyoruz. Bulunduğumuz zamanın içerisinde ve özellikle çocuklar hakkında yaşanılan istismar hassasiyetinden ötürü olsa gerek kitabı biraz rahatsız edici buldum açıkcası. Yazar bu eseri ile 1929 yılı nobel edebiyat ödülünü almış, nasıl almış bilemedim. Çünkü ilerleyen sayfalarda bu beğenme ya da görme arzusu; yazarın deyimiyle çılgın bir aşka dönüşüyor. Bir çeşit duygudurum bozukluğu ile hebefiliye olan çağrışımlar sebebiyle önceleri okumak istemedim ama sonra sırf bitirmek için okudum.
Tavsiye eder miyim, hayır. Net.
Not: Yazarın aynı isimli 1971 yılında yapılmış filmi de var, onu da izledim. Evet birebir kitabına sadık kalınmış bir film, kitabı okumak istemeyenler için film idealdir -o dönemde Tadzio’yu gerçekten kitaptaki tasvire birebir uyan birini nasıl bulmuşlar hayret ettim.- fakat filmini de tavsiye etmem.
·
202 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.