Haftada iki gün, sabahları kendileri için buluşuyorlardı. Nuran, Emirgân’daki evi pek severdi. “Yokuşu duymuyorum artık. O kadar alıştım. Bu, sana doğru gelmek olduğu için beni yormuyor.”
Sayfa 174 - Dergah Yayınevi
·
8 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.