Her şey, en büyük mutluluk olan bu bilinçsizlik içinde kendiliğinden meydana geliyordu. İki farklı insan arasındaki engeller yoktu. Bir canlının iki yarısı arasındaki arzular, hararetle birbirini arayan kollar ve eşzamanlı hareketlerle istemsizce birbirine yaklaşan bedenler vardı sadece. Sahip oldukları o duyguya kapılma hissi ve bilinçlerinin kararması yaklaşmakta olan anı görebiliyordu. Birbirinden utanmıyorlar ve tereddüt etmiyorlardı. İç güdü, en büyük öğretmen, uçurumlar arasında köprü kuruyor, iradeyi beceriksizliği, ahlaksızlığı, geçimsizliği, utancı, korkuyu kısacası onu durdurabilecek ya da zayıflatabilecek her şeyi görmemesi ve hissetmemesi için uyuşturuyordu.
Sayfa 264 - 1. Baskı: Temmuz 2021 - Ketebe Yayınları
·
25 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.