"Âh Naciye, niçin böyle talihim bana eziyet çektiriyor? Ben böyle, ya sen? Acaba bu gece ne yapıyorsun? Dün gece neredeydin..?"
...
İşte böyle. Nihayet eve döndüm ve yemekten sonra seninle bu hasbihallerden sonra yatağıma giriyorum. Kim bilir sen şu saatte ne yapıyorsun? Öyle tahmin ediyorum ki güzel yüzün yumuşacık yastığa gömülmüş olarak mışıl mışıl uyuyorsun. Tabii ki benim ılık, hafif pembeleşmiş yanaklarına koyduğum buseyi hissetmişsindir. Yavrularımı kucaklar hepinizi Allah'a emanet ederim. Rûhum."
Enver'in.
6 Mart 1921
··
190 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.