Tek değerli şey yaşamdır.!
*Bir yolculuktur yaşamımız
Kışın ve Gecenin içinde
Kendimize bir geçit ararız
Tümüyle ışıltısız Gökyüzünde.
Gecenin Sonuna Yolculuk, bu yıl sene sonuna yaklaşırken okuduğum yeri dolmayacak en iyi okumalarımdan biri oldu.
Anti- Kahraman Bardamu ile Fransa dan Birinci Dünya Savaşı, Afrika sömürgeleri, ardından Amerikan ya ve tekrar Fransa ya dönüş, yol arkadaşı Robinson Leon ile..
Gecenin Sonunda Yolculuk çok canlı bir kitap idi.
Kitapta yazar, ya da Bardamu yolculuklar boyunca deneyimlerini gece* meteforu ile anlatır.
Anti-Kahraman dedik, kullandığı dil ve söylemleri huzursuz yaratacak türden.. ama yine de seviyorsunuz onu..
Savaştan kaçıyor, Afrika ya gidiyor, Orada kaçıyor, nereye gittiğini bilmeden rüyalarının ülkesi Amerika da buluyor kendini,.. nereye giderse ruhu hareket istiyor, barınamıyor gittiği yerde.. Tekrar Fransa ya dönüş ve tıp eğitimi ve doktorluk deneyimleri..
Tüm bu yolculuklar boyunca Bardamu atıfta bulunuyor yaşama dair, ölüme dair, savaşlara dair,.. düşünmek ve sorgulamak, varoluşu anlatıyor, ona göre yaşamak acı çekmek gibi bir şey..
Dünyada savaş ölüm demek,
Ülke sevgisi, aile sevgi eğer ölümü göze alırsan ve öldürmeyi o zaman kıymetlisin..
Sevgi, aşk her sey maddi .. vazgeçilmeyen hiç bir şey yok..
Gecenin Sonuna Yolculuk.. bu kitabı sever miyim, sevmez miyim.. tereddüt ile başladım.. ama hemencecik bitmemesi için de bölüm bölüm sindirerek yavaş okudum. Gecenin sonuna gitmek istemedim.
Uzatmadan yazarı bu kitap tanıdım ve sevdim. Sonra 
Taksitle Ölüm okumaya karar verdim.
Bu arada harika bir çeviri idi.. Şiirsel, büyüleyici..
Çeviriye hayran kaldım.. Çevirmen 
Yiğit Bener çeviri yolcuğunu anlatmış Kitabın sonunda Yazar 
Louis Ferdinand Celine
ye öykülenerek..
Şöyle bitirmek istiyorum..
*İnsanın geçmişinde artık kımıldamayan ne de çok nesne, ne de çok kişi var öyle, ürkütücü. Zamanın mahzenlerinde yitirilmiş canlılar ölülerle birlikte o kadar uyumlu uyuyorlar ki daha şimdiden aynı gölge örtüyor gibi onları.
*Zaten günlük yaşamda bile, çok sıradan bir gün içinde dahi en az yüz kişinin şu zavallı yaşamınıza son vermeyi arzuladıklarını anımsamakta yarar var, ..
*.. yani ne yaparsak yapalım, içki de içsek, hem de hâlâ mürekkep kadar koyu kırmızı şarap bile içsek, gökyüzü orada hâlâ aynı gökyüzü, kenar mahallelerin dumanlarının üstüne bir büyük bataklık gibi iyice kapanmış.
*Ah! o serkeş kahramanlık yok mu, insanı kendinden geçirir, inanın bana!
*İnsanların bu kadar kötü olmalarının nedeni, belki de sadece acı çekmeleridir, ..
*Aşktan vazgeçmek, yaşamdan vazgeçmekten daha zordu. İnsan şu dünyada tüm vaktini öldürmeye ya da tapınmaya harcıyor, hem de ikisini aynı anda.
*Vicdanımda azaba yer yok, bu tür çekingenliklerden muafım, çok şükür!..
..savaşı ve içinde ne varsa hepsini reddediyorum... Ben savaş var diye üzülmüyorum... Ben kaderime razı olmuyorum... Ben bu konuda sızlanıp durmuyorum... Onu olduğu gibi reddediyorum, içindeki insanlarla birlikte, onlarla, onunla hiçbir alışverişim olsun istemiyorum.
*Ah! şu çekip gitme isteği yok mu! Uyuyabilmek için! Öncelikle!
İyi okumalar dileklerimle..
“Herkesin savaşı kendine!”
Louis Ferdinand Celine
··
582 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.