"Beş asırdır" diye kükredi Kemal, Konya'da konuşurken. "Yozlaşmış Arap şeyhlerinin aptal kural ve teorileri, Türk halkının iradesini zehirlemiştir. Tembel din adamlarından oluşan bir grup, Türklerin gelişmesini engellemiştir."
"Artık yeter" diye seslendi, Amasya ve Tokat'ta "Bu parazitler bir daha asla Türk geleneklerini ve yaşam şeklini etkileyemeyecekler. Yemeğine, yatma kalkma vaktine ve kılık kıyafetine karışamayacaklar. Ne karısına, ne çoluk çocuğuna ne de en mahrem konularına."
Halife Abdülmecid'e saldırıyordu kimi zaman da. "Lider olmak için bir dine ihtiyaç duyan bir lider güçsüzdür. Güçsüzler lider olamaz." Köylüler şaşırmış bir vaziyette onu alkışlıyorlardı.
Kontrollü bir hırs ile Kemal bütün Türkiye'ye meydan okuyordu. Halifeye ve din adamlarına çatıyor, onları Türkiye'nin özgürlük yolunda bir engel olmakla suçluyordu. Kemal'in gittiği yerden onlar kaçıyordu. O gittikten sonra halk yine günlük ibadetlerini yerine getiriyor ve hocalar da onlara bu reforma karşı gelmeleri için telkinde bulunuyorlardı. Kemal bunu biliyordu.
·
22 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.