Medine Müdafîîlerinden İdris Sabih Bey'in Çanakkale'de şehit düşen kardeşi Ahmed Tevfik Bey için yazdığı şiir:
1950 yılı öncesi Neşet Halil Atay’ın (Falih Rıfkı Atay’ın kardeşi) neşrettiği “İstanbul Dergisi”ne devamlı gelen Mehmet Kaplan ne zaman bu şiiri okursa ağlarmış. Çünkü onun da topçu teğmeni kardeşi bir şehitti.
Kardeşime
O kadar yandı mı bağrın, ey çocuk,
Ecelin sunduğu şerbeti içtin...
Sırayı, saygıyı unuttun çabuk,
Sebep ne, ağandan ileri geçtin?
Yirmi üç baharı kavuran ateş,
Güllerin kalbini dağlasa çok mu?
Bir damla şebneme susadı güneş,
Sümbüller sararsa hakları yok mu?
Yurduna son damla kanını verdin;
Âh cömert kardeşim, sana pek yazık;
El fitre verdi, sen canını verdin!
Ne acı bir şeker bayramı yaptık...
Yâd eller dağıttı halka gül suyu,
Yok, sana gözyaşı dökecek anan;
Kardeşim, üzülme, sen rahat uyu,
Ne mutlu, gülüyor zavallı vatan!
Bir çile ipekten yumuşak sinen,
Serhaddi tuttu sarp balkanlar gibi;
Kaşından daha çok bıyığın yokken,
Dövüştün yeleli arslanlar gibi.
Ne beyaz bir mermer, ne biraz yaldız,
Nerede yaptığın o altın destan?
Sürekli alkıştan utanan atsız,
Koca şehnamene konmamış imzân.
Ne kadar aradım senin kabrini,
Yok diye boynunu büktü her çiçek,
Yanıldım, kardeşim, bağışla beni,
Sen Arz'dan semaya naklettin gerçek.
·
38 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.