Cocuklari sever(d)im.
Bazi yetiskinler vardir. Benim icimde hala cocuk var diyenler. Gereksiz neselilik hali. iyi de sen cocuk degilsin ki. Artik bir yetiskinsin. Bir de cocuklarin her seyden habersiz o neseleri... Muhtemelen iyice yaslanirsam(bilmiyorum bu ne kadarlik bir suredir) cocuklari ve pozitif insanlari tekrar sevecegim. Soyle bir sey olacagini simdiden tahmin etmeye calisayim. Bir cozum bulamayacagim. Her seyi kabul edip, bosverecegim. Cocuklardaki nese, insanlardaki kahkahalar bana da nese vermeye baslayacak. Ben de cok neseli ve eglenceli bir insan olacagim. Cunku artik dusunmeye gucum kalmayacak. Yasliyim artik. Keyfini cikarabilirim son yillarimin...
·
222 görüntüleme
Belki de sadece bu sizin deyiminizle "gereksiz neşelilik" haline ihtiyaç duyduğumuz için böyle diyor olabilirmiyiz.
Evet benim içimde kıpır kıpır neşeli mi neşeli bir çocuk var "dışımın "aksine ve bunu yansıtmakta ve göstermekten asla gocunmuyorum yine aksine bununla gurur duyuyorum.
Bunu da başkaları için değil sadece kendim için yapıyorum. Çünkü ben böyle olmayı seviyorum .
Çünkü ben böyle olmaktan çok mutluyum.
Kiminin hoşuna gider, kiminin zoruna.
iste bahsettigim bu. Ben bunu sevmiyorum. Siz seviyorsunuz. Herkes iyi o zaman.
3 sonraki yanıtı göster
Artik yargilamiyorum. Ben boyle degilim diyorum. Onlar oyle.
4 sonraki yanıtı göster
Bazı ölçüsüz davranışlar "benim ruhum çocuk ama" cümlesinin arkasına sığınılarak yapılıyor. Bence ruhunuz çocuk olmuyor o zaman, sizler nasıl davranmanız gerektiğini bilmiyorsunuz. Çocukla çocuk büyükle büyük... Her zaman "ben içimdeki çocuğu öldürmedim, hâlâ yaşatıyorum" derseniz kusura bakmayın ama ciddiye alınmazsınız.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.