Son birkaç ayın en konuşulan, en sevilen, en çok paylaşılan kitabı sanırım. Haliyle her yorumla beklentim yükseldi. Üzerine Booker Ödüllüne aday gösterildiğini de öğrenince iyi bir eser okuyacak olmanın heyecanı ile başladım kitaba. . 1996 doğumlu, genç yaşta böyle bir eser vermesiyle şaşırtan yazar 14 yaşındayken annesini kanserden kaybetmiş. Hikayeye ve kansere bu denli hakim olması boşuna değil. . Lia (Amelia) bir çocuk kitabı çizeri, akademisyen eşi Harry ve 2 yaşındaki kızı İris ile yaşarken kanserinin "nüksetmiş" olduğunu öğreniyor. Ve o andan itibaren hastalığın sadece hastayı değil tüm yakın çevresini nasıl etkilediğini okumaya başlıyoruz. . Romanda en sevdiğim unsur zamanın kullanılışı oldu. İleri geri sıçramalar zaman içinde adeta dans eder gibi geçmişe gidiyor; Lia'nın dindar anne ve papaz babasıyla "papazın kızı" olarak geçirdiği çocukluğuna, Matthew 'la ilişkisine, eğitim sürecine şahitlik ediyoruz. Görüntüler, hikaye parçaları gelip geçiyor gözümüzün önünden. . Ben en çok (şu anda muhtemelen Lia yaşlarında bir anne ve evlat olduğum için) İris ve Anne ile ilişkilerine odaklandım. . Ergenliğin, acımasız bir arkadaşlığın ve annesini kaybedecek olmanın kıskacındaki İris'i sarıp sarmalamak isterken Anne'ye şüpheyle yaklaştım. Kızını sevdiğini dile getirdiği cümle benim için kitabın zirvesiydi. Kızını seviyordu, işte bu kadar . Harry tüm iyiliğine rağmen geri planda kalmış; acısıyla, yalnızlığıyla tek başına başa çıkmaya çalışıyor.Matthew ise sahnede değilken bile oradaydı aslında. . Yazım tekniği oldukça farklı; koyu renkle yazılmış bölümleri önce kanser dile geliyor diye yorumladım. Daha sonra "biz" dili ile Lia'nın tüm hayatı diye düşündüm. Belki de hep sorguladığı Tanrı... . Büyük küçük puntolar, akar gibi ya da helezonik cümleler, sözcükler çıkıyor karşımıza ara ara. Ben bundan hoşlanmadım. Hikayeden kopmuş gibi hissettim. Zaten hikayeye çok da kaptıramadım kendimi. Elimden bırakamama ya da bir an önce kavuşma isteği uyandırma da benim gibi bir romanseverde. . En çok dili yönüyle beklentimin altında kaldı açıkçası. Sık sık karşılaştığım yazım yanlışları da tuz biber ekti üzerine. . Verhasılı kelam beni çok etkisine alamadı bu kitap ... Okuyup kendi kararınızı vermenizi öneririm. Çünkü seveni olduğu kadar sevmeyeni de var bu kitabın. . Zorlu bir dönemden geçiyorsanız, sağlıkla ilgili problemleriniz ya da kayıplarınız varsa tetikleyici olabilir. İleride bir gün tekrar okuyacağım. .

Muhteşem Bedenlerimizin CoğrafyasıMaddie Mortimer · Timaş Yayınları · 2022268 okunma

·

116 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Saadet Özkan