"Spoiler" içerir.
Bugün büyük bir korkumu bir kenara bırakıyor ve bu eleştiriyi, incelemeyi, düşünce yazısını -hangi sıfatla olduğunu bilmediğim bir biçimde- yazıyorum.
Bahsetmem gereken en önemli nokta kitabı okurken cehaletimin yüzüme tokat gibi çarptığı olmalı. Gerek mitolojik, gerek sanatsal, gerek psikolojik, kısaca yaşamsal göndermeler okurken insanda şapka çıkarma arzusu uyandırıyor.
Bana soracak olursanız Dorian hayran olduğu güzelliğinin, haresinin kurbanı oldu ancak bence kitapla alakalı sormamız gereken daha önemli sorular var.
Mesela Dorian nedir, yani hayatımızdaki Dorian nedir? Bence Dorian saf ve temiz çocukluktu, hiç değilse en başta, gerçek dünyayı temsil ettiğine inandığım Lord Henry ile tanışana kadar öyleydi. Sonrasında o güzel oğlan da kirlendi, neticede "etki altında kalan kişi artık kendi fikriye düşünemez, kendi tutkularıyla yanıp tutuşamaz hâle gelir artık."
Dorian da kendi tutkularıyla yanıp tutuşamadı, kendi tutkularını yakıp yıktı ve Henry'nin tutkuları da en derinindeki yasayla beraber hayatını delip geçti.
