"Medeniyet ilerledikçe insanın doğaya hakim olma gücü artmıştır. Sahip olduğu bu özgüven sayesinde, kendisinde evren ve varlığa hükmetme cüretini bulan insan; doğallığını, samimiyetini ve gerçekliğini kaybederek çıkar odaklı bir sahtekârlığın ve şımarıklığın peşine düşer.
Bu sebeple; doğallığını kaybetmemiş olan ilkel bir insan, kendini uygar olarak tanımlayan iki yüzlü insanlardan daha saf ve gerçektir."
sf.414-415